Big Brother is watching you

Alle bankgegevens

De zomer heeft onze ministers duidelijk geïnspireerd. Vanaf 1 mei 2014 zal een databank worden opgericht, die alle bankgegevens van de Belgische belastingplichtigen ver­zamelt.
Het gaat om de publicatie van een koninklijk besluit dat al twee jaar ver­wacht wordt en het daglicht eindelijk officieel te zien heeft gekregen. Dit koninklijk besluit stelt een centraal aan­spreekpunt in werking, dat alle klantengegevens zoals

X bankrekeningnummers,
x maar ook contracten van leningen op afbetaling en hypotheekleningen

bij Belgische banken zal samenbrengen. Dat aanspreekpunt is raadpleegbaar door de fiscus.

In de pers is er sprake van veertig miljoen bankrekenin­gen en een honderdtal miljoen contracten die teruggaan tot 2010. Dat brengt problemen met zich mee voor de be­lastingconsulenten, omdat het koninklijk besluit betrek­king heeft op een wet van april 2011 die het bankgeheim ophief. Op basis van een wet uit 2011 kan de fiscus dus te­rugkeren tot 2010, waardoor deze wet een terugwerkende kracht heeft.
Dit zou vragen kunnen doen rijzen bij advo­caten belast met het verdedigen van de belastingplichti­gen.

Maar goed, laat het duidelijk zijn dat het aanspreekpunt (niet te verwarren met dat van de fiscale regularisatie) niet om het even hoe gebruikt kan worden.
Eerst moet de fiscus een vermoeden van fraude hebben.
Vervolgens moet de be­lastingplichtige gewaarschuwd worden. Pas wanneer deze laatste de gevraagde informatie weigert te verschaffen, kan de ambtenaar die het onderzoek voert, de nodige inlichtin­gen opvragen aan het aanspreekpunt.

VANAF WANNEER IN WERKING

De databank met al onze bankrekeningen zal in werking treden vanaf 1 mei 2014, zodat de banken voldoende tijd hebben om zich voor te bereiden. Eigenlijk had de fiscus al toegang tot deze gegevens, maar met de oprichting van een centraal aanspreekpunt zal hij tijd en geld winnen. De be­lastingadministratie zal immers geen brief meer moeten sturen naar alle banken overal te lande. Uiteraard wakkert zo’n databank nieuwe twistpunten aan, zoals de oprichting van het vermogenskadaster. Maar dat is nog een ander ver­haal

Gefilmd tijdens het winkelen?

De fiscus trekt zich weinig aan van de privacy, dat weet onderhand in detail besproken. Niet alleen in Belgie, ook in de andere landen van do eurozone verklaart do lokale belastingadministratie de oorlog aan de fiscale fraudeurs.
En met hetzelfde doel: hun begroting in evenwicht hou­den.
Zelfs multinationals als Apple, Google of Amazon worden ervan verdacht niet genoeg belasting to betalen in tijden van crisis. En dus komt de privacy van het volk onder druk te liggen.
Niet alleen de fiscus interesseert zich – iets te veel – in ons priveleven, ook de handelaars en de grote winkelketens nemen een loopje met onze privacy.
Stel: ik vraag u “hoelang u voor een winkelrek staat”, dan zult u allicht het antwoord schuldig blijven, niet? En toch is deze vraag niet (meer) denkbeeldig. Ze heeft zelfs een pak Amerikanen ontstemd, en binnenkort riskeert ze ook do Europeanen tegen de borst te stuiten. Niettemin is het een doodgewone vraag: “Hoelang staat u voor een winkelrek, bijvoorbeeld in de afdeling diepvriespizza’s of damesonder­goed?

Hoe weten winkelketens dit?

Heel eenvoudig. de winkelketen gebruikte een programma gemaakt door Eclid Analytics, een starteronderneming uit California. Dankzij dit programma kon de winkelketen haar klanten volgen aan de hand van wifi-golven uitgezonden door de smartphones. Omdat de klant zijn gsm aanhoudt terwijl hij rustig zijn boodschappen doet, kan het programma al zijn bewegingen binnen de winkel volgen.

Doel van deze list is te achterhalen welke plaatsen strate­gisch van belang zijn voor de organisatie van een winkel en om bepaalde producten in de kijker to zetten. Uiteraard met het oog om de verkoop to prikkelen. Waarom breng ik dit ter sprake? Omdat dat niet in goede aarde is gevallen bij do klanten. Aangezien het programma in een testfase zat, had de winkelketen in kwestie haar klanten op de hoogte ge­bracht via informatieborden aan de ingang van do winkel.
Daarop dienden klanten klacht in en de winkelketen word genoodzaakt de test stop te zetten.
Maar laten we onszelf niet voor de gek houden, want zo’n test is lang niet de laat­ste. Digitale gegevens zijn immers een ware goudmijn voor de handelaars en ze zullen ongetwijfeld niet zomaar opge­ven. Klanten die niet langer als wild opgejaagd willen wor­den en anoniem willen winkelen, zullen hun gsm ongetwij­feld in slaapstand moeten zetten. Met andere woorden: net zoals met hun iPad zetten ze hun gsm het best in vliegmodeus.
Dit gezegd zijnde, spreken de Amerikaanse en de Euro­pese consumenten zichzelf eigenlijk tegen. Ze weigeren bij­voorbeeld hun gegevens door te geven aan een grote winkelketen, terwijl ze tegelijk alles meedelen tijdens het surfen. Want ook op het internet weet uw favoriete winkel exact waar u naar zoekt, wat u koopt, hoeveel u betaalt enz.
Dus zullen we binnenkort waarschijnlijk moeten betalen voor onze privacy, die op die manier eon nieuw luxeproduct wordt.

Accountancy Tax 2013/3            41